Λαζανάς, Βασίλειος

(Κόρινθος 1918 –). Νομικός και λογοτέχνης. Σπούδασε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ ανακηρύχθηκε διδάκτορας της φιλοσοφικής σχολής του πανεπιστημίου Τίμπινγκεν της Γερμανίας. Διετέλεσε διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Κωφαλάλων (1954-79) και στη συνέχεια χρημάτισε επιθεωρητής του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας (1979-82). Παράλληλα με τις προηγούμενες δραστηριότητές του ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία, γράφοντας ποιήματα και δοκίμια και μεταφράζοντας έργα, κυρίως Γερμανών κλασικών ποιητών (Σίλερ, Χάινε, Γίνγκερ, Λερς, Ρόντενμπαχ κ.ά.). Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός, της Ονοματολογικής Εταιρείας και της Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών. Στα ελληνικά γράμματα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1937 από τις σελίδες του λογοτεχνικού περιοδικού Νεοελληνικά Γράμματα. Ανάμεσα στα πιο σημαντικά έργα του συγκαταλέγονται: Ένα πρωί με πένθος (ποιήματα, 1946), Η παρουσία των κωφαλάλων στη νεοελληνική πεζογραφία (1969), Goethe, ρωμαϊκά ελεγεία (1972), Ερρίκος Χάινε (1975), Goethe, Τριλογία του πάθους (1977), Μνήμη (ποιήματα, 1980), Αρχαίοι Έλληνες επιγραμματοποιοί του Αιγαίου (1986), Φιλολογικά μελετήματα (2 τόμοι, 1987), Προπέρτιος (1987), Τίβουλλος (1989), Αρχαία ελληνικά ερωτικά επιγράμματα (1989), Αρχαία ελληνικά επιτύμβια επιγράμματα (1989) κ.ά. Για το σύνολο του έργου του έχει λάβει πλήθος τιμητικών διακρίσεων, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνονται έπαινος της Ακαδημίας Αθηνών (1972), βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1973), χρυσό μετάλλιο της πόλεως της Κορίνθου (1982), α’ κρατικό βραβείο λογοτεχνίας (1985), βραβείο της Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων κ.ά.